In deze serie onderzoek en daag ik de perceptie van schoonheid uit.

Beslissingen zijn snel gemaakt en kunnen zelfs onvermijdelijk zijn. Is het zelfs mogelijk om te kijken zonder oordeel? Zijn onze imprentingen niet zo diep geworteld dat we moeite hebben een ander mens te aanschouwen zonder specifieke gedachten?

Weerspiegelen televisie, sociale media, tijdschriften echt de diversiteit van de mensheid? In hoeverre zijn we geïndoctrineerd met ideeën over hoe ware schoonheid eruit zou moeten zien?

Bij deze portretten bied ik een spiegel aan. Een spiegel die je uitdaagt om je gedachten in vraag te stellen en schoonheid te (her)definiëren. Het is geen harde spiegel. Het is een vriendelijke uitnodiging.

Door te kiezen voor een eenvoudige compositie en belichting geef ik ruimte om het thema te laten spreken. Ik vind het belangrijk dat de geportretteerde het eerst wordt gezien, het uiterlijk verschil pas daarna.

De proefpersonen, of in het geval van jonge kinderen hun ouders, schreven een tekst over zichzelf en hun uiterlijk. Het zijn verhalen uit het hart geschreven. Verhalen die raken en ontroeren.

De structuur van deze serie is eenvoudig van aard. De diepte zit in de overdracht en de innerlijke processen die dit met zich meebrengt.

In het projectenboek leest u de persoonlijke teksten van de deelnemers.

In this series I explore and challenge the perception of beauty.

Judgments are made quickly and may even be unavoidable. Is it even possible to look without judgment? Are not our imprints so deeply ingrained that we have difficulty contemplating another human being without specific thoughts?

Do television, social media, magazines really reflect the diversity of humanity? To what extent have we been indoctrinated with ideas of what true beauty should look like?

With these portraits I offer a mirror. A mirror that challenges you to question your thoughts and (re)define beauty. It’s not a hard mirror. It’s a gentle invitation.

By choosing a simple composition and lighting I give space to let the theme speak. It is important to me that the person being portrayed is seen first, the facial difference only afterwards.

The subjects, or in the case of young children their parent, wrote a text about themselves and their appearance. They are stories of the heart. Stories that touch and move.

The structure of this series is simple in nature. The depth is in the transference and the inner processes that this brings about.

You can read the personal texts of the participants in the project book.