Jade (17) schrijft zelf:

“Ik vind het leuk om te leren en om mijn klasgenoten en vrienden te zien, maar zoals de school nu is opgezet kan ik eigenlijk niet helemaal mezelf zijn.

Ik heb wel de antwoorden op vragen, maar niet de woorden. Vooral als een vraag onverwacht komt van een leraar kan ik niet reageren.

Ik ben niet hetzelfde als andere leerlingen. Mijn brein is anders gestructureerd en daardoor begrijp ik hen niet goed en zij mij ook niet.

Als het niet goed voelt krijg ik hoofdpijn en buikpijn.

Wat ik zou willen is me als mezelf voelen. Niet anders moeten zijn om begrepen te worden.

Het zou fijn zijn als de school meer ingericht zou zijn op neurodiversiteit. Er zijn geen standaard mensen. Scholen moeten dus meer neurodivers ingericht worden, zodat er meer gelijkwaardigheid ontstaat.

Ik ga nu van VWO naar HAVO, omdat ik geen aanleg heb voor talen. Een tweede vreemde taal is een voorwaarde op het VWO en dit lukt me gewoon niet. Mijn voorkeur ligt juist bij de bèta vakken en daar heb ik ook mijn vervolgopleiding op uitgekozen. 

Mijn droom is om na mijn examen door te studeren en mensen te helpen door in een laboratorium medicijnen te ontwikkelen. “

Ursula, moeder van Jade, schrijft:

“Wat voor mij als moeder lastig is in het huidige schoolsysteem, is dat ze mijn kind niet zien voor wie het is. Alle kinderen worden naar mijn idee als standaard gezien terwijl geen kind standaard is. Met z’n allen maken ze de norm, de standaard, maar geen kind voldoet daaraan. Kijk net even verder, naar het individu. En luister! ”